خواست خداوند متعال "یرزق من یشأ" جزافی نیست; بلکه گشایش و تنگی روزی نیز، روی عللی است که خدا به بندگان دانا و به صلاح آنان آگاهتر است. به بعضی افراد به جهت برخی اعمالشان روزی فراوان و به بعضی به سبب عمل هایشان (مانند تنبلی، قطع رحم و...) روزی کمتر می دهد.
از آیات قرآن کریم استفاده می شود که توسعه و تنگی روزی به دست خداست; چنان که می فرماید: "إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا" (اسرأ،30)
بنابراین هر چند اراده و کوشش انسان در زیاد شدن رزق و روزی موثّر است;
" لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى" (نجم، 39) ولی اینها "جزء العلة" و یا از آن هم کمتر به حساب می آیند; زیرا اراده و عمل انسان در به دست آمدن رزق و روزی یکی از صدها شرایط است که تمامی اسباب و شرایط به او منتهی می شود، و اوست که بر اساس علم و حکمتش روزی را بین بندگان تقسیم می کند.
خواست خداوند متعال "یرزق من یشأ" جزافی نیست; بلکه گشایش و تنگی روزی نیز، روی عللی است که خدا به بندگان دانا و به صلاح آنان آگاهتر است. به بعضی افراد به جهت برخی اعمالشان روزی فراوان و به بعضی به سبب عمل هایشان (مانند تنبلی، قطع رحم و...) روزی کمتر می دهد.
از آیات قرآن کریم استفاده می شود که توسعه و تنگی روزی به دست خداست; چنان که می فرماید: "إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا" (اسرأ،30)
بنابراین هر چند اراده و کوشش انسان در زیاد شدن رزق و روزی موثّر
است; " لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى" (نجم، 39) ولی اینها
"جزء العلة" و یا از آن هم کمتر به حساب می آیند; زیرا اراده و عمل انسان
در به دست آمدن رزق و روزی یکی از صدها شرایط است که تمامی اسباب و شرایط
به او منتهی می شود، و اوست که بر اساس علم و حکمتش روزی را بین بندگان
تقسیم می کند; چنانکه می فرماید: "أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّکَ
نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُم مَّعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ;
(زخرف، 32) آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم می کنند؟! ما معیشت آنها را
در حیات زندگی در میانشان تقسیم کردیم."
همان گونه که بیان کردیم، خواست خداوند متعال "یرزق من یشأ" جزافی نیست; بلکه گشایش و تنگی روزی نیز،
روی عللی است که خدا به بندگان دانا و به صلاح آنان آگاهتر است. به بعضی
افراد به جهت برخی اعمالشان روزی فراوان و به بعضی به سبب عملهایشان
(مانند تنبلی، قطع رحم و...) روزی کمتر می دهد.
برخی را جهت آزمایش، روزی فراوان عطا میکند و در کار و زندگیشان گشایش می دهد و برخی را جهت آزمایش، روزی کم می دهد و... (1)
برخی از سوره هایی که در روایات اسلامی برای زیاد شدن رزق و روزی توصیه شده عبارتند از:
1. سورة واقعه;
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: "کسی که هر شب سوره واقعه را
بخواند....در دنیا سختی، فقر، نیازمندی و آفتی از آفت دنیا را نمی بیند و
از دوستان حضرت علی (علیه السلام) می شود..."(2)
2. سوره همزه; امام صادق(علیه السلام) میفرماید: "هر کس سوره همزه را در نمازی واجب بخواند فقر از او دور می شود و روزی بر او روی می آورد..."(3)
3.
لیل; پیامبر اکرم(صلی الله و علیه و آله) میفرماید: هر کس سوره لیل را
بخواند خداوند آن قدر به او عطا می کند تا راضی شود و او را به سختی
نیندازد و برایش آسان می گیرد."(4)
4. مزمل; رسول اکرم(صلی الله و علیه و آله) می فرماید: "هر کس سوره مزمل را بخواند در دنیا و آخرت سختی از او برداشته می شود".(5)
5. ذاریات; امام صادق (علیه السلام) میفرماید: "هر کس سوره ذاریات را روز یا شب بخواند، خداوند وضع زندگی او را اصلاح می کند و روزی فراوانی برایش می دهد..."(6)
6.
ممتحنه; امام سجاد(علیه السلام) می فرماید: "هر کس سوره ممتحنه را در
نمازهای واجب و مستحبی بخواند خداوند....فقر و دیوانگی را بر او و فرزندانش
دور می کند".
امام صادق(علیه السلام) می فرماید: "کسی که هر شب سوره واقعه را بخواند....در دنیا سختی، فقر، نیازمندی و آفتی از آفت دنیا را نمی بیند و از دوستان حضرت علی (علیه السلام) می شود..."
در باب «بین الطلوعین» اصل روایات بر روی مسأله «طلب روزی» است. جهت چیست؟
جهت
این است که هر کس در آن موقع صبح، نزدیک آفتاب، به این فکر است که بلند
شود و به دنبال کسب درآمد برود؛ هرکسی دنبال این است که برود سر شغل و کار و
کاسبی خودش.
حضرت فرمود اگر کسی در این زمان دعا کند، از کسب کردن اَنجح است. یعنی حضرت می خواهد بفرماید خیال نکنی که دویدنهای تو و دوز و کلک های تو (به تعبیر محترمانه: تدبیرکردنهای تو!) موجب می شود که روزیات به دستت برسد یا زیاد و کم شود!
اشتباه نکن! روزیدهنده
تو، کس دیگری است و او تضمین کرده است که روزیات را بدهد. رازق تو او است.
حالا که رفتی سراغ کسب و کار، خدا از یادت نرود!
حضرت در جایی می
فرمایند: «دُعَاءُ الرَّجُلِ بَعْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إلَى طُلُوعِ
الشَّمْسِ أنْجَحُ فِی الْحَاجَاتِ مِنَ الضَّارِبِ بِمَالِهِ فِی
الأرْضِ»؛ یعنی این موثرتر از آن تجارت کردن با مال است. این دعا از آن
تجارتِ با مال، بُردش بیشتر است.
در روایت دیگر داریم که امام باقر(علیه
السلام) فرمود: «فَعَلَیْکُمْ بِالدُّعَاءِ فِی السَّحَرِ إِلَى طُلُوعِ
الشَّمْسِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ تُفْتَحُ فِیهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ»؛ بر
شما باد به دعا در سحر! چرا که در این ساعت، درهای آسمان باز میشود؛ «وَ
تُقَسَّمُ فِیهَا الْأَرْزَاقُ»؛ در این زمان روزیها تقسیم می شود؛ «وَ
تُقْضَى فِیهَا الْحَوَائِجُ الْعِظَامُ». و حاجت های بزرگ در این زمان
برآورده می شود.
«تُقَسَمُ فِیهَا الْأَرْزَاقُ»
اینها به این نکته اساسی دارد توجه می دهد که در آن موقع
ـبینالطلوعینـ که داعی در حالی است که میخواهد به سمت امور دنیایی
برود، با توجه به خدا حال آرامش و اطمینان پیدا میکند. اگر شیطان این حالت
را از تو بگیرد، کار را بر تو سخت کرده است. چون گمان می کنی که تو می
توانی کاری از پیش ببری و جلب روزی کنی، حال آنکه همه چیز در دست خدا است.
از
یکی از بزرگان نقل شده است که «نفْسِ بیدار بودن از طلوع فجر تا طلوع شمس،
موثر است». البته این یک بحث عرفانی است و اینجا هم جای آن نیست. من
اینها را می دانم.
هر کس نماز شب بخواند، موجب افزایش روزی او می گردد. پیامبر(صلی الله و علیه و آله) فرمود: ((الصلاه... برکه فی الرزق ; نماز باعث برکت در رزق و روزی میشود)) (7) و نیز در روایتی آمده است: ((ان صلاه اللیل تدرالرزق; نماز شب روزی را جلب کرده و زیاد می کند)).(8)
عن النبی صلّی الله علیه و آله: أَکْثِرُوا الِاسْتِغْفَارَ فَإِنَّهُ یَجْلِبُ الرِّزْقَ.(9)
زیاد استغفار کنید که استغفار سبب جلب روزی است.
روایات مشابه مضمون این فرمایش فراوان است؛ چند نکته در این روایت نورانی قابل توجه است:
این
روایت در این آیه قرآن و آیات مشابه آن ریشه دارد: «اسْتَغْفِرُواْ
رَبَّکُمْ إِنَّهُ کاَنَ غَفَّارًا یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکمُ
مِّدْرَارًا وَ یُمْدِدْکمُ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِینَ وَ یجَعَل لَّکمُ
جَنَّاتٍ وَ یجَعَل لَّکمُ أَنهْارًا».(10)
حضرت نوح به قومش فرمود: از
پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است تا باران هاى پربرکت
آسمان را پى در پى بر شما فرستد، و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک
کند و باغ هاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد.
این آیه نشان
می دهد اولاً گناه و آلودگی در تنگنایی روزی نقش دارد. اگر انسان گناه کند
در روزی های مختلف او مشکل به وجود می آید. یکی از آن روزی ها روزی مادی
است.
امام باقر(علیه السلام) نیز در این باره میفرماید: من حسنت نیته زید فی رزقه؛ هر که خوش نیت باشد، روزیاش افزایش می یابد
حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند:
«قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ.» (11)
در
نظام آفرینش استغفار سبب فراوانی رزق و روزی و جاری شدن لطف و مهربانی خدا
بر خلق است. حضرت بعد از این فرمایش به آیه فوقالذکر استناد می فرمایند.
نکته(۲):
استغفار را نباید به نیت طلب روزی انجام داد. بلکه باید به قصد قربت استغفار کرد و برکت در رزق و روزی از مترتبات آن خواهد بود. از خداوند متعال پاک شدن از گناه را بخواهید و بطور طبیعی برکت بر آن مترتب می شود. البته استغفار از باب داعی بر داعی مثل نماز استیجاری اشکال ندارد و در درجه پایین عبادت است.
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن که خواجه خود روش بنده پروری داند
نیت خوب یعنی داشتن حسن فاعلی که خود نشانهای از ایمان و اخلاص است، از علل و عوامل افزایش روزی است. نیت خوب و خوش خویی در کنار هم مهمترین عواملی است که امیر مومنان علی(علیه السلام) به آنها اشاره داشته و میفرماید: انسان، با نیت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوی آن است، از زندگی خوش و امنیت محیط و روزی زیاد، دست مییابد. (غررالحکم، 107)
امام باقر(علیه السلام) نیز در این باره میفرماید: من حسنت نیته زید فی رزقه؛ هر که خوش نیت باشد، روزیاش افزایش می یابد. (بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، ج ۵۷، ص ۱۷۵)
مرسی از راهنماییهاتون. علی